Rotterdam is grauw en grijs. Het is zo'n dag om in bed te blijven en daar rustig te wachten tot alles vrolijker wordt. Maar Medea roept. We beginnen de voorstelling met hernieuwde energie om alles beter te doen dan gisteren. De toneelkinderen vandaag zijn Cor en Yannai. Nog voor de zaaldeuren om 8 uur open gaan, spelen ze al vol overgave verstoppertje met hun ouders Medea en Jason, en met Peter de oppas. Jesus, Maartje en ik lopen, staan en zitten op de achtertribune bij de bureautafel van Kreon. Het is elke avond spannend om te zien of er weer een nieuwe schuilplek gevonden wordt. De jas van Peter was er al vanaf de eerste dag, toen kwam de verpakkingsdoos van de gitaar erbij en het badlaken van FC Groningen. Peter zette op een dag een krat op zijn hoofd, hield een trap voor zich en schuifelde langzaam over het toneel, maar haalde het nooit tot de buutplek. Peter kan zijn hoofd ook goed begraven in de legoberg en allemaal kunnen ze zich onzichtbaar maken tussen het publiek in de zaal. Een klassiek spelletje, waarbij je soms toch snel moet zijn om buutvrij te worden. Malou rent vandaag als Medea iets te vlug op haar hakjes over de vloer die al nat was van het druppelende ijswater. Ze glijdt uit, valt op haar achterhoofd en blijft liggen op de grond. Merijn brengt haar weg. In afwachting van wat er gaat gebeuren, spelen Cor en Yannai paardje met Peter. Yannai vertelt ook nog een mop aan het publiek en krijgt daarvoor dik applaus. Een klein kwartier later komt Malou weer de vloer op. De voorstelling kan beginnen. En nu lijkt het alsof de val haar vleugels heeft gegeven. Malou speelt Medea met nog meer verve dan ooit. Maar aan het eind van de sex- en vechtscene met Jason geeft ze het op. "Ik red het niet meer" zegt ze tegen mij. Het was geen nieuwbedachte tekst van Medea tegen het koor. Ze voelde zich echt niet goed meer. Malou gaat de coulissen in en na een kwartier meldt Jan Zoet, directeur van de Rotterdamse Staddschouwburg, dat de voorstelling wordt afgebroken en dat de mensen mogelijk een andere keer naar Medea kunnen komen. Na onderzoek in het ziekenhuis in Rotterdam blijkt dat Malou geen hersenschudding heeft en ook geen whiplash. Haar hersenen hebben wel een dreun gekregen. Ze moet rusten en van spelen kan er even geen sprake zijn. Rotterdam ligt er al verlaten bij als we naar huis gaan. Het decor van Medea is vroegtijdig ontmanteld en de ijsblokken zijn nog lang niet gesmolten.
1 opmerking:
Ik was hierbij! gelukkig heeft ze niks al te ernstigs! Het begin was echt geweldig, de grapjes, het leek zo goed geacteerd. Ik dacht, net als de hele zaal volgens mij, hoort dit er nou bij? Is het echt? Erg jammer dat ik hem nooit af heb kunnen kijken!
Een reactie posten