Het beeld is hetzelfde als twee jaar geleden. Malou/Medea zit op de tafel met haar zoontjes die net vergiftigde pannenkoeken hebben gegeten en nu dood zijn. Maar deze toneelkinderen zijn nieuw en volgens Ola kunnen ze als lijk niet slap genoeg hangen en mogen ze "niet heilig lopen" als ze de dodelijke oorbellen van hun moeder brengen voor Glauke, de nieuwe vrouw van hun vader. Maar oefening baart kunst. En dat geldt ook voor Peter die nu Jason speelt en geen moeite hoeft te doen om, in de woorden van Ola, "tegen de tekst te botsen". Aan het eind van de tragedie legt Peter/Jason de dode kindjes op schoot van mij/het koor. En dat is dan wel weer anders dan twee jaar geleden. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten