Medea treft het niet in Hoofddorp. Er zitten veel jongeren in de zaal van gymnasia en ander voortgezet onderwijs uit omringende plaatsen als Haarlem. Het lijkt of sommigen geen verschil maken tussen de kroeg en het theater. Malou onderbreekt Peter tijdens zijn proloog om te verzoeken om stilte tijdens de voorstelling. Het helpt maar even. Het blijft onrustig. Dat is slecht voor de concentratie van de spelers. Het is vooral vervelend en lastig voor Malou om Medea tot haar recht te laten komen. Na de ruziescene tussen Jason en Medea, pakt Medea zichzelf bij elkaar met de monoloog die begint met: "Ik ben in balans" Maar voordat Malou vanavond tot die woorden komt, loopt ze de zaal in, naar de uitgang. Ze doet de deur open, gaat weg en is even later weer terug. Een spannende improvisatie lijkt het. Achteraf blijkt dat ze een poging deed om de zaal andermaal stil te krijgen. Het mocht niet baten. Deze Medea voorstelling was gedoemd om door te sukkelen naar het slot en zo snel mogelijk te vergeten. Na afloop in de foyer ging ik op zoek naar de kids die hun mond niet konden houden tijdens de voorstelling. Ik vond ze niet. Wel andere jongens en meisjes die enthousiast vertelden dat ze zelf bezig zijn met het instuderen van een Medea voorstelling. De Argonauten zijn bij hen Hakadansers. Een jongen laat me op zijn mobiel een filmpje zien van hun dans, afgekeken van de Maori's in Nieuw-Zeeland. Het Griekse koor wordt in hun voorstelling vertolkt door cheerleaders en hun Medea wordt gespeeld door Ebru, een Turks meisje. Niet iedereen is een kroegtijger in het theater. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten