Gastblogger: Hans Man in 't Veld
Gastfotograaf: Ola Mafalaani
 |
We spelen vandaag in Hoogeveen. In de Tamboer. Ik heb hier vroeger vaak gespeeld in de tijd dat Jan Goedegebuur directeur was. Het is een modern theater met veel glas en lange gangen. Ik schat uit de jaren 60 ! Onno Greiner was de architect. Omdat ze ook graag musicals wilden, hebben ze er een nieuw theater naast gebouwd met nog meer plaatsen en een grote toneeltoren. Voor ons is deze zaal vanavond te mager bezet. Ik heb meteen heimwee naar gisteren, naar Nijmegen, waar we 550 bezoekers hadden met 60% jongeren die alle details oppikten, lachten, doodstil en ontroerd waren aan het eind. Voor de voorstelling sta ik even te lezen in een boek voor kinderen over theater. Ondertussen hoor ik dat de receptioniste via de telefoon iemand “brieft “ met de namen van de spelers: Malou Gorter, Noraly Beyer, Maartje van de Wetering, Jesus en Merijn de Jong. Ik ben weer eens brutaal en zeg haar dat ze twee mensen vergeet. Ik noem de naam van Peter (Vandermeulebroecke) die de rol van Merijn heeft overgenomen en mijn eigen naam. Ik koop het boek en ga terug naar de kleedkamers. In de gangen zie ik de vriendelijke directeur. Zij weet inmiddels alle namen. Ik introduceer haar bij de dames die altijd samen een kleedkamer delen en loop met haar de gang af naar de 3 aparte kleedkamers van de Heren. Het is feest vandaag. Noraly is geridderd. Ze is al de hele middag te zien op het NOS journaal en om zes uur komt ze binnen met de Koninklijke onderscheiding in een prachtige doos en een grote Surinaamse taart. We kussen en feliciteren haar. We lezen de draagwijzer. Als verrassing komt de directie van het NNT (Ola en Arie) binnen. Ola maakt foto’s en ze staat er op dat Noraly speelt met de ridderorde op haar kostuums. Als Peter Noraly ’s naam noemt in het begin van Medea is er een groot applaus. Het is een heerlijke voorstelling. Na de voorstelling vertelt de Ridder dat ze bang was dat ze in het gevecht met Medea haar onderscheiding zou verliezen en dat deze in het water zou vallen. Gelukkig is dat niet gebeurt. In de kantine drinken we na afloop champagne en zijn er bitterballen en nootjes. Ola houdt een toespraak en Arie geeft Noraly een prachtig rozen boompje voor in de tuin. Gelukkig zijn alle technici er ook even bij; Kiek, Joshua, Jakob, Peter en Lotte en de twee kinderen Ollie en Guus. In de bus terug valt Noraly meteen in slaap. Het was een lange mooie dag voor haar. Ik kijk op de computer naar het advies van de Raad voor Cultuur, dat vandaag is uitgekomen met de consequenties van alle bezuinigingen van deze regering. Ola heeft er in haar toespraak al op gewezen. Inderdaad het is nog erger dan je denkt. Zijn deze mooie, belangrijke voorstellingen in de toekomst nog wel te maken en zijn deze dan ook nog te zien in Meppel, Nijmegen, Breda en al die andere steden waar we al zijn geweest en nog gaan komen. Sombere gedachten aan het eind van een Koninklijke Noraly dag. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten